Radianśka vlada vidrazu zachodylasia tvoryty novi proekty perebudovy mista, za dejakymy z nych mala vpasty žertvoju naviť častyna istoryčnoho Ĺvova. Na ščastia, cioho ne stalosia, a budivnyctvo radianśkoho Ĺvova obmežylosia na počatkach okremymy architekturnymy vkraplenniamy u centraĺnij častyni mista.

Perši radianśki žytlovi budynky u Ĺvovi buly zaproektovani šče 1946 r. Cioho roku Ĺvivśký vykonkom vydilyv Elektrolampovomu zavodu zemeĺnu dilianku obsiahom 1,66 ha na rozi vulyć Turhenieva ta Bielinśkoho (teper vul. Smaĺ-Stoćkoho) dlia žytlovoho budivnyctva. Ale same budivnyctvo čerez brak obladnannia i materialiv provodyly duže poviĺno, výšovšy na zaveršaĺný etap zaledve na počatku 1950-ch rokiv. Na ciomu etapi vlada za ridkisnymy vyniatkamy volila dobudovuvaty, niž počynaty nove budivnyctvo. Do slova, pry provedenni budiveĺnych robit oblasne architekturne upravlinnia duže revno stežylo za tym, ščob u proekty ne pronykly naviť najdribniši nacionaĺni čy miscevi elementy.

Na peršij miśkij konferenciji architektoriv, jaka prochodyla 25-28 sičnia 1947 r., architektor Slobodianyk vyslovyvsia pro nedociĺnisť zastosuvannia miscevoho dosvidu budivnyctva u majbutnich novobudovach Ĺvova, nazvavšy taku praktyku „bezpryncypnym zastosuvanniam miscevoji architektury”. Jedyný prysutnij na konferenciji halyčanyn Jevhen Nahirný dosyť emocijno zaperečyv svojemu kolezi, zauvažyvšy, ščo same narod i je natchnennykom ne tiĺky architektury, ale j usich inšych počynań radianśkoji vlady. Nasamkineć, rozdratuvavšyś, pojasnyv Slobodianyku, ščo take eklektyka, jaku ostannij vbačav čy ne u kožnomu novomu proekti, zaznačyvšy, ščo misto Ĺviv – ce architekturný muzej, i tut je čomu povčytysia. Na žaĺ, arhumenty tverezomysliačych architektoriv malo vplyvaly na prýniattia rišeń kerivnyctvom mista. Uže v kinci lypnia 1947 r. miśkvykonkom zatverdyv typovu radianśku schemu budivnyctva Ĺvova pid nazvoju «Kompleksna schema rozmiščennia budivnyctva u Ĺvovi protiahom 1946-1950 rr.» Schema, jaku predstavyv holovný architektor mista Andrij Nataĺčenko, peredbačala rozmiščennia novoho žytlovoho budivnyctva poblyzu zavodiv z urachuvanniam možlyvosti formuvannia novitnioho cilisnoho žytlovoho kompleksu.

U druhij polovyni 1949 r. na zasidanni Ĺvivśkoho viddilennia Sojuzu radianśkych architektoriv vidbuloś obhovorennia serijnych typovych proektiv žytlovych budynkiv dlia zachidnych oblastej Ukrajiny. Proekty vykonala na vymohu Komitetu u spravach architektury pry Radi Ministriv SRSR hrupa ĺvivśkych architektoriv (Mykula, Persikov, Šarapenko).

Budivnyctvo Ĺvivśkoho avtobusnoho zavodu (1948)

Odnijeju z peršych budiveĺ, zbudovanoju za typovym proektom, stav žytlový budynok dlia trestu «Holovmuka» na vul. B. Chmeĺnyćkoho, 130-132. Na vydilenij dilianci trest zbyravsia z bereznia 1952 r. buduvaty trypoverchovu žytlovu budivliu z vodohonom, kanalizacijeju i centraĺnym opalenniam za typovym proektom seriji 302-D-3. Budynok buv rozrachovaný na 20 kvartyr. Bilia nioho za typovym proektom seriji 264/1535 ta seriji 722/2 maly takož zbuduvaty dvopoverchovi dytiačý sadok ta jasla. Zastosuvannia typovych proektiv suttievo zmenšuvalo vytraty, ale vodnočas ce bulo krokom nazad u rozvytku architektury ta budivnyctva. Dlia prykladu, trymaršovi schody zaproponovani u typovomu proekti „Boĺšoj typ B”, maly riznu vysotu schodynok i dyvuvaly bezhramotnistiu ta kustarnistiu vykonannia. Dysproporciju posyliuvaly sproby mechanično rozmiščuvaty typovi budynky v jakomuś heometryčnomu poriadku, bez bažannia oderžaty cilisný ansambĺ zabudovy rajonu. Nestandartnisť dilianok dlia zabudovy pevnoju miroju vriatuvala Ĺviv vid typovych proektiv žytlovoho budivnyctva. Miscevi architektory zmušeni buly prystosovuvaty budivliu do dilianky, tym samym vnosyly u typový proekt oryhinaĺnisť abo robyly cilkom nový proekt.

U centraĺnij častyni mista budivnyctvo žytla provodyly biĺš vyvaženo. Dlia prykladu, z vidoma vykonkomu dovšý čas zemeĺnu dilianku rozmirom 0,15 ha na vul. Horkoho, 3 (teper Hnatiuka) vykorystovuvaly pid posivy, takož tam dijala neoficijna kvartyrna birža. Naprykinci serpnia 1951 r., zhidno z rišenniam vykonkomu, ciu dilianku peredaly Ĺvivśkomu Miśkomu žytlovomu upravlinniu dlia budivnyctva šestypoverchovoho žytlovoho budynku. Budivliu sproektuvav architektor «Oblproektu»  Mykola Mikula. Dobra osvita dopomohla Mikuli dovoli orhanično vpysaty budivliu v najavný architekturný ansambĺ. Vrachovujučy poperedniu krytyku, budynok dekoruvaly radianśkoju deržavnoju symvolikoju.

V 1953 r. u budivnyctvi zbiĺšylaś vaha novitnich ta zbirnych elementiv. Napryklad, pry sporudženi zhadanoho budynku na vul. Horkoho vperše vykorystaly suciĺni zalizobetonni schody i majdančyky. Ale vodnočas vidkrytymy zalyšalyś pytannia zvukoizoliaciji, obladnannia elektroprovodky toščo. Choča budivliu zvely iz cehly, vona mala derev’jani perekryttia. Pid budivnyctvo takoho žytla v „Oblkomunbanku” možna bulo vziaty deržavnu pozyku v mežach 10 tys. krb. Pry ciomu pozyka ne zaležala vid velyčyny zarplaty čy miscia praci. Jiji mih otrymaty i robitnyk, i heneral. Dozvil nadavav tiĺky miśkvykonkom.

Vartisť budivnyctva odnoho kvadratnoho metra na 1952 r. jakojuś miroju spivvidnosna sučasnym cinam na žytlo u Ĺvovi i stanovyla  pryblyzno 800 krb. Jedyne, ščo teper ciny na žytlo občysliujuť u dolarovomu ekvivalenti. Rišenniam vykonkomu miśkoji rady №77 vid 3 liutoho 1950 r. dlia Ĺvivśkoho parovozoremontnoho zavodu bulo vydileno dvi dilianky zahaĺnoju ploščeju 0,78 ha na vul. Jaroslava Mudroho. Tam planuvaly zbuduvaty dvadciatyčotyrykvartyrný budynok, a na rozi Zaliznyčnoji-Leninhradśkoji – dvanadciatykvartyrný. Finansuvav cej proekt parovozoremontný zavod, jakomu vydilyly ciliovi košty dlia žytlovoho budivnyctva v sumi 800 tys. krb. z terminom osvojennia v 1950 r. ta z uvedenniam v ekspluataciju 1000 m kv žytla.

Odyn iz peršych ĺvivśkych žytlovych budynkiv, dobudovaný u radianśký čas, –  na vul. Anre Marti, 18.(teper vul. Chimična). U červni 1951 r. joho zdaly v ekspluataciju dlia potreb zavodu Avtonavantažuvač. Perši ž zvedeni za novoji vlady, a ne rekonstrujovani budivli počaly zdavaty v ekspluataciju zaledve v serpni 1952 r. Perevažno ce buly nevelyki odnopoverchovi sporudy, jak-ot hurtožytok  Žyrokombinatu na vul. Horodoćkij, 126 toščo. Bahatopoverchivky potrebuvaly značno biĺšoho inženernoho ta finansovoho vtručannia.

Pobutovomu oblaštuvanniu žytlovych budynkiv uvahy praktyčno ne nadavaly. Vbudovani šafy, kuchni, sanvuzly pislia zdači budiveĺ potrebuvaly doopraciuvań. Dekoratyvni detali fasadiv vstanovliuvaly tak nezhrabno, ščo jich ne vpiznavaly naviť sami architektory. Štukaturka novozbudovanoho „Oblbudtrestom” budynku na vul. 1 Travnia – Kopernika vyhliadala hiršoju i starišoju, niž na budynkach, zbudovanych stolittia tomu. Sproby znyzyty vartisť budivnyctva často pryzvodyly do toho, ščo, zamisť jakisnoji budiveĺnoji konstrukciji, vybyraly deševšu, z menšoju vahoju, bez vrachuvannia ekspluatacijnoji stijkosti ta inšych čynnykiv. Na žaĺ, tohočasni ĺvivśki architektory ne výavlialy zacikavlennia v skladanni koštorysiv budivnyctva. Avtorśký nahliad za budivnyctvom jak taký buv vidsutnij. Architektor ne mav zmohy pity v robočý čas na budivnyctvo, bo buv zajniatý vykonanniam svoho planu. I, jak naslidok, ne zavždy mih vpiznaty u novozbudovanomu budynku svij proekt.

Syĺno pohiršuvaly pobutovi umovy meškanciv riznomanitni mechanični majsterni, rozmiščeni, jak pravylo, u žytlovych budynkach mista. Dlia prykladu, artiĺ „Červoný Lampovščyk” rozmistyla škidlyve vyrobnyctvo u napivpidvali žytlovoho budynku na vul. Burliarda, 3 (teper vul. O. Nyžankivśkoho) ta v budynku №11 na vul. Hruzynśkij (teper vul. V. Filatova). Artiĺ vyhotovliala čaši dlia vah šliachom mechaničnoji štampovky metalu potužnym presom, z podaĺšym obroblenniam vyrobiv nad vidkrytym hornom. Roboty provodyly z šostoji ranku do odynadciatoji večora, vkliučno z vychidnymy bez naležnych šumoizoliaciji ta ventyliaciji. Hurkit presu, šum motoriv ta jidký dym zapovniuvav verchni žytlovi prymiščennia, stvoriujučy tamtešnim meškanciam nesterpni žytlovi umovy.

Nenaležnoju bula i finansova dyscyplina zabudovnykiv. V okremych vypadkach žytlo ne buduvaly naviť todi, koly košty na ce vydilyly. Miśka rada, dlia prykladu, namahalasia okremoju postanovoju vykonkomu vid 14 liutoho 1950 r. zobov’jazaty Ĺvivśku kartonnu fabryku aktyvniše praciuvaty nad zaplanovanymy proektamy. Vykonkom zauvažuvav, ščo pidprýemstvo ne osvojilo 770 tys. krb koštiv, vydilenych dlia vidbudovy žytlovoho fondu, zirvavšy takym čynom plan vidbudovy žytla (1060 m²). Natomisť fabryka zachopylasia skladanniam standartnych žytlovych derev’janych budynočkiv, plan sporudžennia jakych takož zirvala.

Kvartplata u Ĺvovi, jak i v bahatioch radianśkych mistach, zaležala vid kiĺkosti kvadratnych metriv žytlovoji plošči, jaka prypadala na kožnoho meškancia. Do žytlovoji plošči ne naležaly kuchnia, korydory, vanna ta vbyraĺnia, tomu ci plošči ne opodatkovuvaly. Na 1 žovtnia 1944 r. obmir žytlovych, administratyvnych ta torhovych plošč u Ĺvovi ne provodyly abo provodyly vybirkovo, tož kvartplatu majže ne narachovuvaly. Zahalom po mistu bulo narachovano 30 tys. krb kvartplaty, z jakoji miščany zaplatyly tiĺky 6 tys. Tomu 7 žovtnia 1944 r. z’javylasia postanova vykonkomu «Pro narachuvannia i stiahnennia kvartyrnoji platy po mistu Ĺvovu». Naprykinci hrudnia 1944 r. u Ĺvovi, zhidno z vkazivkoju Narodnoho komisariatu komunaĺnoho hospodarstva, jaka bazuvalaś na Žytlovomu zakoni 1937 r., vyznačeno minimum žytlovoji plošči na liudynu – 13,6 m². Kvartyrovynajmač, jaký mav nadlyškovu žytlovu plošču u vyhliadi okremo izoliovanoji kimnaty abo kimnaty, de možna bulo obladnaty okremý vchid, zhidno zi st. 27 cioho ž zakonu, zobov’jazuvavsia u trymisiačný termin zaselyty u výavleni nadlyšky potrebujučych hromadian, inakše jich vylučaly prymusovo. Ale vže v sični 1946 r. normy minimaĺnoji žytlovoji plošči dlia Ĺvova zminyly. Opyrajučyś na postanovu RNK URSR vid 31 hrudnia 1945 r. №2102 «Pro tymčasovu normu žytlovoji plošči po m. Ĺvovu», Ĺvivśký vykonkom zatverdyv novu kvotu – 9 m² na odnoho meškancia. V okremych vypadkach vykonkom na vlasný rozsud mih zbiĺšuvaty vstanovleni normy, prýniavšy vidpovidne rišennia. Pid čas zatverdžennia naprykinci žovtnia 1946 r. techniko-ekonomičnych osnov heneraĺnoji schemy Ĺvova, vykonkomom šče raz zmenšyv normu žytlovoji plošči – do 7,5 m² na čas budivnyctva žytla peršoji čerhy. Rozrachunky bazuvalysia na prohnozi pryrodnoho zbiĺšennia naselennia mista do 500 tys. osib za 15 proektnych rokiv.

Vychodiačy z rozriadu mista, obliku vydatkovych statej budynkovoho biudžetu ta stupeniu blahoustroju kožnoho okremoho budynku, misceva rada vstanovliuvala osnovnu stavku za odyn kvadratný metr žytlovoji plošči, na osnovi jakoji formuvavsia rozmir kvartplaty. Dlia Ĺvova jak dlia mista, de bulo ponad 35 tysiač meškanciv, vstanovyly osnovnu stavku kvartplaty u mežach 37,5 – 40 kop. Jiji mohly zmenšyty na 10%, jakščo jšlosia pro rajon, daleký vid centru, abo ž u rajoni ne bulo kramnyć, likuvaĺnych ta kuĺturno-osvitnich ustanov. Jakščo v budynku ne bulo vodoprovodu i kanalizaciji, znyžka stanovyla 20%, elektroenerhiji – šče 5%. Napivpidvaĺni prymiščennia, a takož kimnaty, jaki potrebuvaly postijnoho štučnoho osvitlennia, otrymuvaly znyžku 50%. Taku ž piĺhu otrymuvaly vlasnyky prochidnych kimnat, jaki buly jedynym šliachom spolučennia miž kimnatamy i vychodom na vulyciu. Pry odnočasnij vidsutnosti usich abo kiĺkoch elementiv blahoustroju vidsotky znyžok pidsumovuvaly, i osnovna stavka kvartplaty zmenšuvalaś na zahaĺnu sumu vidsotkiv. Ale oplata žytlovoho pomeškannia ne mohla bula buty nyžčoju, niž 5,5 kop. za metr kvadratný. Vplyvav na sumu kvartplaty i rozmir zarplaty. Na počatku 1950-ch rozmiry kvartplaty bulo vrehuliovano nakazom ministerstva komunaĺnoho hospodarstva URSR №35 vid 31 sičnia 1951r.

Zavod “Ĺvivsiĺmaš” (1955)

Okremi piĺhy z kvartplaty maly ordenonosci. U serpni 1946 r. vykonkom vstanovyv dlia nych piĺhu, jaka zaležala vid rozmiriv prybutkiv. Jakščo zarplata bula menša 75 krb, komunaĺni posluhy deševšaly na 50%. Koly zarplata ordenonoscia kolyvalasia u mežach 75-100 krb – na 40%, 100-150 krb – na 30%, 150-200 krb – na 20%. Vrešti, koly zarplata bula biĺša, niž 200 krb, kvartplata menšala na 10% . U liutomu 1947 r. ciu postanovu vykonkomu skasuvaly, natomisť vstanovyly zahaĺnu piĺhu vsim ordenonosciam rozmirom 30%, nezaležno vid zarplaty. Takož dlia pokraščennia materiaĺno-pobutovych umov invalidiv vijny na počatku liutoho 1946 r. vykonkom vydilyv dlia jichnich potreb 60 ha zemli v mežach Ĺvova – po 15 ha dlia kožnoho rajonu. V seredniomu na odnu osobu prypadalo vid 00,6 do 0,1 ha zemli, jiji možna bulo vykorystovuvaty jak prysadybni dilianky. Ti ĺviv’jany, jaki v seredyni 1945 r. vidremontuvaly kvartyry vlasnym koštom, mohly povernuty sobi vartisť vytrat, zvernuvšyś do miśkoho žytlovoho upravlinnia do 15 žovtnia 1945 r .

Okrim kvartplaty, jaka bula neznačnoju, kerivnyky budynkoupraliń na svij strach i ryzyk provodyly dodatkovi zbory koštiv z meškanciv, vykorystovujučy jich dlia pokraščennia pobutovych umov. Vnesky na serpeń 1947 r. splačuvaly kožnoho misiacia. Zaležaly vony vid kerivnyka budynkoupravlinnia, vseredniomu kolyvajučyś u rajoni desiaty – trydciaty karbovanciv. Zibrani košty jšly na oplatu vyvozu smittia, farbuvannia hazovych trub toščo. Miśkvykonkom ne schvaliuvav takych iniciatyv, pozbavliajučy vynnych miscia praci. Ale šče vprodovž kiĺkoch rokiv dlia pokraščennia pobutu dvirnyky zbyraly z meškanciv mista po 5 krb na prydbannia instrumentiv, za vyviz suchoho smittia toščo. Vsi sproby finviddilu borotysia z takym javyščem zakinčuvalysia nevdačeju.

Dvirnyky u ciomu vypadku zasluhovujuť na okremu uvahu, u zv’jazku z važlyvoju rolliu, jaku vony vidihravaly u stvoreni jakisnych žytlovo-pobutovych umov. Poriad z obov’jazkamy prybyrannia, dvirnyky rehlamentuvaly čas vidkryttia i začynennia budynkovoji bramy. Na kineć 1946 r. miśkvykonkom sprobuvav vtrutytyś u robotu dvirnykiv, vstanovyvšy čitký rozporiadok vidkryttia vorit. Vidkryvaty bramy dvirnyky vidteper maly o šostij ranku, a zakryvaty – ob odynadciatij večora vlitku ta o desiatij vzymku. Zapiznili meškanci mohly podzvonyty do dvirnyka elektryčnym dzvonykom, jaký buv vstanovlený u biĺšosti budynkiv. Zahalom u Ĺvovi 1945 r. narachovuvaloś 1170 dvirnykiv, z časom jichnia kiĺkisť postupovo zbiĺšuvalasia.

Finansova dyscyplina platnykiv kvartplaty vymahala pokraščennia. Čas stanovlennia radianśkoji vlady u misti, jaký prypadav na vojenni 1944-1945 rr., jakojuś miroju vypravdovuvav počatkovi neplateži. Ale nesplata kvartplaty v 1950-ch rr. zahostriuvala problemu bezhospodarnosti ta korupciji u komunaĺnomu hospodarstvi Ĺvova. Na berezeń 1950 r. u misti traplialysia cili budynky, jaki protiahom rokiv ne splačuvaly kvartplaty. Zokrema, budynok №622 na vul. Timiriazieva (teper vul. M. Voronoho), budynok №107 na vul. Zolotij, 33, budynok na pl. Sv. Jura, 5 toščo.

Kožen meškaneć radianśkoho Ĺvova mav buty zarejestrovanym, čy to pak propysanym v orhanach miliciji ta domoupravlinni. Domoupravlinnia malo pevnu samostijnisť v ciomu pytanni, majučy možlyvisť prypysuvaty blyźkych rodyčiv osnovnoho kvartyrovynajmača čy vlasnyka kvartyry, jakščo joho tak možna nazvaty. Do rodyčiv miśka vlada zarachovuvala tiĺky družynu, ditej ta baťkiv. Vsich inšych rodyčiv čy znajomych možna bulo prypysaty tiĺky pislia pyśmovoji zhody miśkvykonkomu.

Miž usima meškanciamy komunaĺnych budynkiv i kerivnykamy budynkoupravliń maly buty pidpysani dohovory pro vynajm žytla minimum na p’jať rokiv. Dohovir vynajmu mih buty pidpysaný z odnym iz povnolitnich členiv sim’ji za zhodoju rodyny i za najavnosti jedynoho osobovoho rachunku. Bez zhody u ciomu pytanni dohovir pidpysuvaly z členom sim’ji – vlasnykom osobovoho rachunku. Pry ciomu vsi rodyči maly odnakove pravo prožyvaty v kvartyri razom iz vynajmačem. Jakščo v odnij kvartyri čy kimnati prožyvalo kiĺka orendariv z okremymy osobovymy rachunkamy, z nymy vsima pidpysuvaly spiĺný dohovir jak spivorendariamy, ale iz zaznačenniam častky kožnoho u zahaĺnij žytlovij plošči. Koly chtoś iz spivorendariv vybuvav, joho žytlova plošča perechodyla u korystuvannia inšych. Dohovir vynajmu ne možna bulo pidpysuvaty z liuďmy, jaki perebuvaly pid slidstvom, ščo vidkryvalo šyroke pole dlia riznomanitnych zlovžyvań.

U dohovori rehlamentuvaly pravyla korystuvannia žytlom, jaki dubliuvalysia z roku v rik rišenniamy vykonkomu i buly aktuaĺnymy dlia vsich desiaty povojennych rokiv. Zokrema bulo zaboroneno rubaty drova u kvartyrach ta na schodovych klitkach, potribno bulo dotrymuvatyś čystoty i poriadku v misciach zahaĺnoho korystuvannia, ne znimaty i ne nyščyty kvartyrnoho obladnannia: hazovych kolonok, bojleriv, unitaziv toščo. Kvartyrovynajmač buv zobov’jazaný ne menše trioch raziv na rik provodyty svojim koštom remont pomeškannia. V razi nevykonannia pererachovanych umov, systematyčnoho nyščennia majna dohovir mohly rozirvaty, a vynajmača – vyselyty z kvartyry. Take ž pokarannia čekalo na meškanciv, koly jichnia povedinka zavažala spokijno žyty susidam, abo ž vynajmač protiahom trioch misiaciv ne splačuvav kvartplaty. Obmin orendovanoho žytla možna bulo zdijsniuvaty tiĺky pislia pyśmovoji zhody miśkoho žytlovoho upravlinnia.

Popry nehatyvne stavlennia do ranťje ta zarobitku na žytli, u pevnych vypadkach radianśke komunaĺne zakonodavstvo ce dozvolialo. Takym vyniatkom stala ščomisiačna vyplata 800 krb synovi Ivana Franka – Tarasu za nadannia v orendu simejnoho budynku na vul. Ivana Franka, 152 pid muzej. Taras Franko na toj čas buv pensionerom, molodšym spivrobitnykom Akademiji Nauk URSR i prožyvav u Kýevi. Ce bulo svojeridne rojalti, jake vyplačuvaly Tarasu Franku za im’ja baťka. Okrim toho, vykonkom rišenniam vid 26 lystopada 1952 r. zviĺnyv Tarasa Franka vid podatku na budynok ta zemliu za 1952 r., jaký v sumi za rik stanovyv 1348 krb 50 kop.

Vynajniaty žytlo u Ĺvovi možna bulo i v pryvatnomu poriadku – za 100-150 krb na misiać, zaležno vid jakosti kvartyry.

Takym čynom, z ohliadu na provedený analiz my možemo zrobyty taki vysnovky: na moment zviĺnennia Ĺvova vid nacystiv u misti narachovuvalosia 2,3 mln m² žytla na 280 tys. meškanciv. U bahatioch vypadkach radianśka vlada vyrišuvala žytlovi problemy prýiždžych zi Schodu šliachom rekvizyciji žytla u miscevych poliakiv ta ukrajinciv. Sered riznych sociaĺnych hrup, jaki prybuvaly do Ĺvova u 1944-1953 rr., perevažaly rosijany, rosijśkomovni ukrajinci, zridka – vychidci z Halyčyny. Bahato prýiždžych vidriznialysia nyźkym rivnem pobutovoji kuĺtury, ščo pryzvodylo do nyščennia žytlovoho fondu mista. Naplyv novych meškanciv buv takym velykym, ščo z 1946 r. miśkvykonkom zmušený buv zaprovadyty čerhu na žytlo. Okrim oficijnoho šliachu otrymannia kvartyry čerez vykonkom, jiji možna bulo takož kupyty na čornomu rynku, a cina kolyvalasia vid 15 do 20 tys. krb za trykimnatnu kvartyru. Novi budynky u Ĺvovi počaly vvodyty v ekspluataciju tiĺky na počatku 1950-ch rokiv, vony buly vykonani za typovymy proektamy i vidriznialysia vid staroji miśkoji zabudovy svojeju prymityvnistiu ta nyźkoju jakistiu.

 

Poperedni častyny: «Novi hospodari Ĺvova. Častyna perša», «Novi hospodari Ĺvova. Častyna druha»

Fotohrafiji vid Centru miśkoji istoriji Centraĺno-Schidnoji Jevropy