Jedyna v oblasti avarijno-manevrena hrupa vodolaziv bazujeťsia v seli Navarija Pustomytivśkoho rajonu za 10 km vid Ĺvova. Vid avtobusnoji zupynky pivhodyny jdu lisom. Vychodžu na prostoru haliavynu bilia ozera. Stancija vodolaziv — dvopoverchova bila budivlia.

— Naše zavdannia ne riatuvaty liudej, a vytiahuvaty potopeĺnykiv, — kerivnyk hrupy 47-ričný Ivan Leščyšyn maliuje synioju farboju ohorožu. — Za traveń maly 16 výizdiv. Vid počatku lita — šče visim. Buvaje, po dva výizdy na deń. Na “Bajkali” (ozero Zadorožnie u Mykolajivśkomu rajoni. — “HPU”) vytiahly chlopcia, zrazu zvidty v Mostyśka — mužčyna vtopyvsia. Na ričkach tečijeju pokijnyka za 30 kilometriv može znesty. Možemo spuskatysia ne biĺše jak na 20 metriv. Ot na Podorožnianśkomu kar’jeri (Žydačivśký rajon. — “HPU”) dvoje mužčyn vtopylysia. Zamirialy hlybynu — tam minimum 57 metriv. Naviť ne pirnaly. Trapliajeťsia, ščo i žyvych vytiahujemo. Napryklad, koliegy vypyly, odyn utopyvsia. Inšý, doky vodolazy ne prýichaly, bereťsia sam šukaty tovaryša. Prýiždžajemo, speršu riatujemo žyvoho, a potim vytiahujemo potopeĺnyka.

— Jakoś uzymku, doky šukaly trupa, poriad rybak provalyvsia, — dodaje Stepan Krevniuch, 23 roky. — Pobihly riatuvaty. Lid taký krychký buv. Dobihly, spasly vse-taky. Odnoho razu šukaly čolovika, vytiahnuly žinku. Nichto j ne znav, ščo vona vtopylasia.

U hrupi četvero vodolaziv. Usi žyvuť u susidnich Pustomytach. Stepan Krevniuch počav tut praciuvaty pozamynuloho lita. Čerez kiĺka misiaciv pryviv na robotu brata 21-ričnoho Vitalija.

— Holovne dlia vodolaza — zdorov’ja, — hovoryť toj. — Koly vlaštovuvavsia, projšov medohliad. Spytaly: “Trupiv ne bojišsia?”. JA šče koly malý buv, bilia chaty avarija stalasia. Dopomahav pokijnykiv iz mašyny vytiahaty. Ničoho strašnoho niby nemaje. Koly na “Bajkali” plavaješ, to naviť zadovolennia otrymuješ. Tam voda čysteńka, harno. A ot u Navariji voda brudna. Musymo navpomacky plavaty, šče j vysypka potim može buty po tilu. Cioho tyžnia p’jať dniv šukaly chlopčyka v Buśkomu rajoni. To prysnylosia, ščo znajdemo v jami. Tak i stalosia.

— Voseny i vzymku bez dila tež ne sydymo — dopomahajemo miliciji, — pidchodyť Leščyšyn. — Rečdoky abo pokijnykiv šukajemo. Dva roky tomu rozčlenovane tilo v Novomu Rozdoli vytiahaly. Ruky okremo, nohy okremo. A na Trakti Hlynianśkomu (okolycia Ĺvova. — “HPU”) čolovika pryv’jazaly do betonnoji opory j kynuly v stavok. Ce na Andrija bulo, joho jakraz Andrijem zvaly. Chodiať čutky, ščo u našych kar’jerach na dni lyšylosia povno zamordovanych trupiv pislia rozborok 1990-ch. Ale to nepravda, skiĺky plavav — ne bačyv takoho.

Ivan Ivanovyč prynosyť iz pidsobky vodolazný kostium. Vitalij skydaje futbolku, šorty. Za normatyvamy, odiahtysia maje za 2 chv.

— Sporiadžennia vse zastarile, — rozkazuje kerivnyk. — Kombinezonam  po visim rokiv, choča termin diji u nych čotyry. Akvalanhy šče radianśki. Oce syhnaĺný šnur. Syhnaly treba podavaty kožni 2 chvylyny. Koly nebezpeka — treba smyknuty biĺše trioch raziv. Smyknuv-potrias-smyknuv — značyť znajšov potopeĺnyka. Nu ščo, spravyvsia?

Vitalij kyvaje holovoju. Priamuje do pirsa, zachodyť u vodu. Pytaju, čy jizdiať vodolazy vidpočyvaty na more.

— Za jaki hroši? — machaje rukoju 32-ričný Jaroslav Kovaĺčuk. — U nas vidpustku možna braty tiĺky z veresnia po berezeń. Zvisno, žinka takoju robotoju nezadovolena. Vona domohospodarka, dytynu hliadyť.

— Vodolazy praciujuť za fiksovanu stavku — 1,5 tysiači hryveń, — zitchaje Leščyšyn. — Raniše bula doplata za pidvodni hodyny, za trenuvannia. Teper naviť vidriadnych ne otrymujemo. Chiba premiju vypyšuť — 150 hryveń na misiać.

Denys MANDZIUK