Ihor Ševčuk

«Ĺviv — nadzvyčajne misto. Vono jedyne v Ukrajini maje koncepciju rozvytku veloruchu j do 2020 roku otrymaje rozvynenu infrastrukturu.  Pid čas našoho znajomstva Oleh Šmid rozpoviv, ščo kožnoho roku zdijsniuje velosypedni tury. Vidpovidno, ja podumav: jakščo vin ce može, to zmožu i ja», — rozpovidaje Hans Švajder.

Jak ziznajeťsia sam mand­rivnyk, ce bulo rišennia «pity proty vsich»: na vidpočynok liudy zazvyčaj jizdiať avtom čy litajuť, a vin vyrišyv dovesty, ščo ce možna zrobyty takož na velosypedi. Ba biĺše, sama pojizdka i je vidpočynkom. 

Startuvav Hans Švajder zi Švarcvaĺda  (hirśký masyv u zemli Baden-Viurtemberh na pivdennomu zachodi Nimeččyny), pobuvav u Vidni, zavitav do Uhorščyny j zaveršyv mandrivku u Ĺvovi. Ne stavyv pered soboju metu — jakomoha švydše podolaty zaplanovanu vidstań, a nasolodžuvavsia samoju podorožžiu i misciamy, v jakych pobuvav.

«Ce — absoliutno inšý vyd vidpočynku. Z odnoho boku, jdeťsia pro velyki fizyčni navantažennia: malo toho, ščo potribno postijno krutyty pedali, ale j vezty na svojemu velosypedi veś bahaž (mij važyv 25 kh). Ale vodnočas taka mand­rivka daje dyvovyžne vidčuttia svobody. JA počuvavsia liudynoju, jakij dostupno absoliutno vse», — rozpovidaje vin.

U Jevropi velokuĺtura rozvyvajeťsia hihantśkymy tempamy. V ramkach turboty pro dovkillia i zdorový sposib žyttia rozvytku velosypednoji infrastruktury prysviačujuť pevni deržavni prohramy. Na žaĺ, Ukraji­na poky ščo suttievo vidstaje. U nas šče duže malo samych velodorižok, ne kažučy vže pro kempinhy, zupynky toščo. Vtim, Hans Švajder nalaštovaný optymistyčno, j robotu Ĺvova v ciomu napriamku ociniuje duže vysoko.

«Odnoznačno, u Ĺvovi bulo zrobleno bahato. Zrozumilo, ščo porivniuvaty Frajburh i Ĺviv u ciomu konteksti nemožlyvo: tut je inša vychidna sytuacija, zokrema, u finansovomu plani. Skažimo, u Frajburzi nad velosypednoju merežeju my praciujemo biĺše niž 30 rokiv i lyše ostannim časom u neji bulo investovano 20 miĺjoniv jevro. Zaraz naš priorytet — zrobyty velosypedni dorižky jakomoha korotšymy, tobto, ščob na roveri v buď-jaku točku možna bulo švydše distatysia, aniž na avtomobili. Vtim Ĺviv zrobyv maksymum z toho, ščo mih. Tym pače, sama koncepcija rozrachovana do 2020 roku, tož do toho času vse vyhliadatyme zovsim inakše, niž zaraz», — vvažaje Hans Švajder.

Odnak konstatuje: u Ĺvovi dominujuť avtomobili, tomu vidrazu pislia v’jizdu v misto liudynu ochop­liujuť vychlopni hazy. Lehše dychajeťsia lyše pid večir, koly mašyn staje menše. Tomu dlia ĺviv’jan u nioho je jedyna porada: peresidajte na velosypedy!

«Ščo biĺše liudej jizdyť na velosypedach, to biĺšoju je potreba u velodorižkach, i tym švydše cia infrastruktura vdoskonaliuvatymeťsia, — kaže Hans Švajder i dodaje: — Ale suť naviť ne v ciomu. Velosyped dozvoliaje vidčuty sebe liudynoju, dlia jakoji ne isnuje kordoniv, dlia jakoji vidkrytý uveś svit. U ci momenty vidčuvaješ, ščo obmežeń ne isnuje. Ne potribno prydumuvaty ščoś nove, buduvaty speciaĺni plany: povir u sebe — sidaj i jiď. I fantastyčni vražennia tobi harantovano!»