Chudožnyk Petro Smetana bojiťsia, ščo joho kartyny možuť staty reaĺnistiu.
Volodymyr Kaufman, vidkryvajučy
22 liutoho vystavku Petra Smetany u ĺvivśkij halereji «Dzyga», skazav, ščo cej
proekt — pryklad chorošoho maliarstva, cikavoho eksperymentu j u dobromu sensi
nablyžennia do abstrakcionizmu. Vin demonstruje možlyve majbutnie Ĺvova — jakščo
zaraz ničoho ne miniaty. Samoho ž avtora pan Volodymyr nazvav čudovym
kolorystom.
– Mene nadychnuv Ĺviv, – rozpovidaje pro
te, jak tvorylyś joho kartyny, Petro Smetana. – A chotiv peredaty te, ščo Ĺviv znykaje. Jdeťsia
pro ti joho častyny, ščo je poza tradycijnym istoryčnym kiĺcem. Za ploščeju Rynok
takož je Ĺviv, ale u nioho nichto ničoho ne investuje, joho nyščať. Jak skazav
kolyś Jurij Andruchovyč: «Vse, na čomu šče mohlo spynytysia naše oko, bulo
stvorene ne namy, ale namy nyščyťsia i oskverniajeťsia». Cia tema stala tym
detonatorom, ščo nadychnuv i pidštovchnuv mene ščoś stvoryty. U rezuĺtati výšla cia
vystavka.
– Rozkažiť,
buď laska, trochy pro techniku ta kolir.
– JA namahajusia
eksperymentuvaty j znachodyty ščoś nove u koliori, v kompozyciji. Ce duže važko
robyty, adže bahato vsioho vže skazano. Odnak ja ne bačyv, ščob chtoś, – prynajmni,
u Ĺvovi, -pojednuvav matovi i hliancevi poverchni, prozori i olijni farby. Cioho
technično duže važko dosiahnuty. Tož ja namahajusia skazaty svoje slovo, – možlyvo,
duže skromne, – dlia podaĺšoho rozvytku
žyvopysu.
– Čy vsi kartyny
iz cioho vašoho proektu potrapyly na siohodnišniu vystavku?
– Dejaki roboty ne
vvijšly do vystavky, bo ne pasuvaly po kompozyciji. Cej proekt ja hotuvav davno,
tomu v niomu periodyčno vidbuvajuťsia zminy. JA vyrišyv vystavyty ti roboty, jaki
zrobyv za ostanni čotyry misiaci, bo vony ščonajkrašče trymajuťsia kupy stylistyčno
j technično.
– Čy je u vas mrija,
pov’jazana z cymy kartynamy?
– JA b chotiv, ščob
liudy zadumalyś: može, vse ž ne varto nyščyty te, ščo lyšylosia, adže u podaĺšomu
zobražene na kartynach, može, jak skazav pan Vlodko Kaufman, peretvorytysia iz
žyvopysu deščo zhuščenych farb, jaki nacileni na emocijne sprýniattia, na
reaĺnisť.
– Na vsich
kartynach zobraženi reaĺni miscia?
– Tak.
– Vy jakoś
zminiuvaly jich na polotnach?
– Zvyčajno, ja ž ne fotohraf.
Mystectvo poliahaje u tomu, ščo peresuvajuťsia budynky, spotvoriujeťsia perspektyva,
robyťsia zvorotnia perspektyva. Ce elementarni zasoby obrazotvorčoho mystectva —
reči dodajuťsia, zabyrajuťsia, perekomponovujuťsia. Tvoryťsia pevna filosofśka
sentencija na temu pobačenoho, počutoho.
– Čy je tut
kartyna, jakoju vy najbiĺše pyšajeteś, čy vony usi jak odne cile?
– U tomu j suť
proektu, ščo vin skladajeťsia z bahatioch kartyn, i kožna z nych je dopovnenniam
zahaĺnoji ideji. JA ne choču zaraz vydiliaty jakiś okremi reči. Ale, zvisno, je
jakiś roboty, jaki meni biĺše podobajuťsia, jakiś, jaki menše podobajuťsia. Odnak
ce moje, sub’jektyvne.
Biĺše pro Petra Smetanu ta joho tvorčisť na sajti http://petrosmetana.com.ua/
Normal
0
false
false
false
RU
X-NONE
X-NONE
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Table Normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”,”serif”;}
Markijan ProchaśkoŠkola žurnalistyky UKU